ACTUS III
 
 
Pharnaspes dolo Adrastum perditurus, dum Mandana cum Olynto fratrem servare conatur, Croesum, sceleris patrati causa et culpa in sororem quoque et filium Adrasti subdole coniecta, ad vindictam exagitat; suam interea operam miseris addicente Clitandro.
 
 
ACTUS IV
 
 
Pharnaspe de successu doli laeto, Mandana cum Clitandro agens fratrem neci subtrahere fatagit, sed conatu irrito.
 
 
CHORUS II
 
 
Oebalus, cognita Apollinis innocentia, hunc benigne recipit, eique filiam coniugem tradit.
 
 
Oebalus, Melia, Apollo, Hyacinthus.
 
 
Hyacinthus
 
 
Non est. –
 
 
Oebalus
 
 
Quis ergo nate! dic, si patrem amas,
 
 
quis te peremit?
 
 
Hyacinthus
 
 
Zephyrus; – heu me! – si – deus –
 
 
adesset! –
 
 
Oebalus
 
 
Heu, iam moritur! –
 
 
Hyacinthus
 
 
O Pater! – Pater!
 
 
mors – est – acerba!
 
 
Oebalus
 
 
Nate!
 
 
Hyacinthus
 
 
Ge-nitor! – Ah! vale! –
 
 
(Moritur.)
 
 
Oebalus
 
 
Hyacinthe! – nate! – vixit – exanimis iacet! – –
 
 
"Apollo", dixit, "innocens est, o pater!"
 
 
"Crede mihi, non est; Zephyrus est auctor necis."
 
 
Sic ergo mecum Zephyre ter mendax! agis?
 
 
Sic numen ipsum sceleris et tanti reum
 
 
arguere, sic me fallere haud regem times?
 
 
Cruente! faxim crimen hoc proprio luas
 
 
cruore! – Mortem filii an inultus feram?
 
 
Ut navis in aequore luxuriante
 
 
per montes, per valles undarum iactatur,
 
 
et iamiam proxima nubibus stat,
 
 
et iamiam proxima tartaro nat;
 
 
sic bilis a pectore bella minante
 
 
per corpus, per venas, per membra grassatur:
 
 
furore sublevor;
 
 
dolore deprimor.
 
 
Ira, vindicta conglomerant se,
 
 
atque quassare non desinunt me.
 
 
(Accedit Melia.)
 
 
Melia
 
 
Quocumque me converto, crudelis dei
 
 
monumenta detestanda conspicio. Prius
 
 
perire Zephyrum videram et fratrem modo
 
 
video natare sanguine insontem suo.
 
 
Oebalus
 
 
Quid comite nullo filia huc infers pedem?
 
 
An latro iamiam fugit?
 
 
Melia
 
 
Hunc iussi illico
 
 
vitare nostra regna; nam caedem improbus
 
 
nova gravare caede non timuit deus.
 
 
Oebalus
 
 
Quid loquere? caedem nata! quam narras novam?
 
 
Melia
 
 
O rex! amicum rapuit, et Zephyrum quidem,
 
 
ventisque me vidente lacerandum dedit.
 
 
Oebalus
 
 
O iustus est Apollo, dum plectit scelus,
 
 
quod imputavit perfidus et atrox deo
 
 
Zephyrus! Hic auctor, filia! est factae necis.
 
 
Non est Apollo: Zephyrus in fratrem tuum
 
 
discum agere non dubitavit.
 
 
Melia
 
 
Unde autem pater!
 
 
haec nosse poteras?
 
 
Oebalus
 
 
Natus haec retulit mihi,
 
 
nam vivus est inventus a nobis. Meis
 
 
extinctus est in manibus.
 
 
Melia
 
 
Heu me! quid? pater!
 
 
quid ergo regno exisse iussisti deum?
 
 
Oebalus
 
 
Filia! dolore motus et Zephyri dolis
 
 
delusus id iussisse me memini. Impium
 
 
quis tale sibi timuisset a Zephyro scelus?
 
 
Melia
 
 
O genitor! omnes perditi iamiam sumus!
 
 
Discessit, heu! discessit a nobis deus!
 
 
O crede, non inultus id probrum feret.
 
 
Oebalus
 
 
Quid? nata! discessisse iam numen putas?
 
 
Melia
 
 
Nil dubito; namque exire de regno tuo
 
 
Apollinem ipsa, linquere et nostros Lares
 
 
iussi. O ut hunc revocare nunc possem deum!
 
 
Oebalus
 
 
Heu! fata quam sinistra nos hodie obruunt!
 
 
Natus cadit,
 
 
atque deus
 
 
me nolente,
 
 
nesciente
 
 
laesus abit.
 
 
Regnum sine numine
 
 
iam non diu stabit:
 
 
numen! quaeso, flectere,
 
 
et ad nos revertere!
 
 
Melia
 
 
Frater cadit,
 
 
atque meus
 
 
te iubente,
 
 
me dolente
 
 
sponsus abit.
 
 
Sponsa sine complice
 
 
quaeso, quid amabit?
 
 
Noli sponsam plectere!
 
 
Numen! ah! regredere!
 
 
(Accedit Apollo.)
 
 
Apollo
 
 
Rex! me redire cogit in Hyacinthum amor.
 
 
Ignosce, quod numen ego tua regna audeam
 
 
praesens beare! Disce, quid numen queat!
 
 
Hyacinthe surge! funus et flore aemulo
 
 
nomenque praeferente defuncti tege.
 
 
(Subsidens cum funere tellus hyacinthos flores germinat.)
 
 
Oebalus
 
 
Quid video? – Surrexisse de nato meo
 
 
conspicio flores? –
 
 
Melia
 
 
Numen o nimium potens!
 
 
Pudore me suffusa profiteor ream.
 
 
Ad verba Zephyri, patris ad iussa omnia,
 
 
fecisse quae me poenitet, feci.
 
 
Oebalus
 
 
Optime
 
 
parce deus! ignarus ego, quis fuerit necis
 
 
auctor patratae, pessimo Zephyro fidem
 
 
habui, meumque credidi natum tua
 
 
periisse fraude. Zephyrus o quanta improbus
 
 
induxit in regna mea, ni parcas, mala!
 
 
Melia
 
 
O numen! haud fuisse contemptum putes;
 
 
abire quod te iusserim, imprudens fui
 
 
credulaque nimium, et ira mihi verba abstulit,
 
 
quae de dolore fratris occisi meant.
 
 
Apollo
 
 
Confide rex! Apollo non fugiet tua
 
 
regna. Manet, et manebit heic tecum, fide
 
 
iam stare si promissa demonstres tua.
 
 
Oebalus
 
 
Intelligo. Ecce nata! te sponsam deus
 
 
dignatur elegisse.
 
 
Melia
 
 
Num credam deum
 
 
amare posse Meliam?
 
 
Apollo
 
 
O crede! ipsemet
 
 
Iupiter amare saepe mortales solet;
 
 
amare namque convenit tantum diis;
 
 
vobis amari.
 
 
Melia
 
 
Numen! en famulam, suo
 
 
quae pro parente pectus hoc offert tibi.
 
 
Oebalus
 
 
En! si placere sponsa mortalis potest,
 
 
Apollo! nostra filiam adductam manu
 
 
accipe, meoque semper in regno mane.
 
 
Hyacinthus obiit: alter Hyacinthus mihi
 
 
eris, manere filia hac factus gener
 
 
regione si digneris in nostra.
 
 
Apollo
 
 
Oebale!
 
 
accipio laetus Meliae oblatae manum,
 
 
rebusque semper placidus adsistam tuis.
 
 
Melia
 
 
Iustitia sic tua deus elucet magis.
 
 
Oebalus
 
 
Sic innocentem debita haud merces fugit.
 
 
Apollo
 
 
Sic saecla te futura clementem sonent.
 
 
Apollo
 
 
Tandem post turbida
 
 
fulmina,
 
 
nubila
 
 
Tonantis murmura
 
 
pax alma virescit et explicat se.
 
 
Melia
 
 
Post vincla doloris
 
 
Oebalus
 
 
Post bella furoris
 
 
Apollo
 
 
Post monstra pavoris
 
 
Oebalus, Apollo et Melia
 
 
vos|nos iungit amabile pignus amoris.
 
 
Omnes
 
 
Post fata
 
 
Apollo
 
 
sperata
 
 
Melia
 
 
beata
 
 
Oebalus
 
 
optata
 
 
 
 
Oebalus
 
 
vos taeda coronat et excitat me.
 
 
Apollo et Melia
 
 
nos taeda coronet et erigat te.
 
 
 
 
ACTUS V
 
 
Rex ab Hystaspe mitior factus, novis autem per Pharnaspem et Datim facibus ad iram concitatus sorori, filio et ipsi denique Adrasto mortem decernit; a Megabaso tamen Pharnaspis dolum edoctus, Adrastum cum sorore et nato in gratiam denuo recipit.
 
 

AUCTOR OPERIS MUSICI

Nobilis dominus Wolfgangus Mozart, undecennis filius nobilis ac strenui domini Leopoldi Mozart capellae magistri.
 
 

PERSONAE IN MUSICA

Oebalus, Lacedaemoniae rex Ornatissimus ac doctissimus dominus Mathias Stadler, theologiae moralis et iurium auditor
Melia, Oebali filia Felix Fuchsex capella, in grammatica
Hyacinthus, Oebali filius Christianus Enzingerex capella, in rudimenta
Apollo, ab Oebalo hospitio exceptus Ioannes Ernstex capella
Zephyrus, Hyacinthi intimuus Iosephus Vonterthonex syntaxi
Sacrificulus Apollinis Primus Iosephus Bruendlex Poesi
Sacrificulus Apollinis Secundus Iacobus Moserex syntaxi

 
 

PERSONAE IN ACTIONE

Croesus, Lydiae rex Antonius Pabmpichler
Atys, Croesi filius Ioannes Krueger
Adrastus, Midae filius in aula Croesi Nobilis Augustinus Preitenbach
Olynthus, Adrasti Filius Nobilis Mathias Ranftl
Mandana, Adrasti soror et sponsa Atys Franciscus Pichler
Megabasus Iosephus Forschner |
Hystaspes Antonius Hartmair | Proseres
Pharnaspes Bernardus Eder |
Datis Iosephus Mueller | Duces
Clitander Franciscus Prugger |
Philinto, Popa Mathaeus Flatscher
Dimnus, Croesi Ephebus Iudas Thaddaeus Moesl

 
 
U. I. O. G. D.Ut in omnibus glorificetur deus